Barbara Kingsolver, „Demon Copperhead”, tłumaczenie Kaja Gucio, Filia, 2023
Powieść została okrzyknięta książką 2022 r., zaś w obecnym otrzymała Nagrodę Pulitzera w dziedzinie prozy. To historia chłopca urodzonego przez nastoletnią samotną matkę w przyczepie mieszkalnej, który nie ma nic poza odziedziczonymi po zmarłym ojcu rudymi włosami i urodą, zjadliwym dowcipem i nieposkromionym darem przetrwania. Przez pryzmat głównego bohatera poznajemy problemy opieki zastępczej, pracy dzieci, zaniedbanych szkół, uzależnienia, straty, ale też miłości i życiowych sukcesów.
Autorka nie kryje inspiracji związanych z „Davidem Copperfieldem” Dickensa, który posiłkował się własnym doświadczeniem ubóstwa dzieci. Tym bardziej znaczące jest sportretowanie problemów znanych z wiktoriańskiej powieści w realiach współczesnego amerykańskiego Południa, przez co książka staje się uniwersalną opowieścią. O dzieciach i dojrzewaniu pod każdą szerokością geograficzną. O miejscach, w których przyjście na świat może być przekleństwem na całe życie, ale też szczepionką, działającą według zasady „to, co cię nie zabiło – wzmacnia”.
Orhan Pamuk, „Noce zarazy”, Wydawnictwo Literackie, 2023
Laureat Nobla z 2006 r., autor „Śniegu” i „Nazywam się czerwień”, opublikował długooczekiwaną powieść. Dla polskich czytelników wabikiem jest wzięta z historii autentyczna postać Ponkowskiego Baszy, syna polskiego oficera, który po klęsce powstania znalazł w Turcji schronienie przed carem, jego syn zaś na zlecenie sułtana stworzył nowoczesną turecką farmację i walczył z epidemiami.
Orhan Pamuk ma prawo nazwać się profetą, ponieważ powieść o zarazie z początku XX w. rozpoczął pisać w 2016 r., a planował ją od dawna.
Powieść jest rozbudowaną grą literacką i ma intrygującą kobiecą ramę narracyjną. Rozpoczyna ją przedmowa Miny Mingerli, rzekomo z 2017 r., która wyjawia, że książka zrodziła się z opracowania listów Pakize, córki sułtana Murada V, odsuniętego od władzy przez brata Abdulhamida II.
