Francuska agencja nieruchomości Architecture de Collection wystawiła na sprzedaż dawne atelier i mieszkanie Heleny Rubinstein w Paryżu. Mająca polskie korzenie bizneswoman, kolekcjonerka dzieł sztuki i filantropka zleciła jego projekt również emigrantowi z Polski - w 1932 roku wykonał go Bruno Elkouken.
Dwupiętrowy apartament mieści się w XIV dzielnicy Paryża, Montparnasse. Jest częścią prywatnej rezydencji, w której do 1982 roku działo kino Studio Raspail na 278 miejsc. Budynek ten w 1986 roku został częściowo uznany za pomnik historii, co oznacza, że pod ochroną znajdują się jego elewacja, dach i sala kinowa. Obecnie działa tam alternatywne kino, są tam mieszkania i pracownie artystów.
Helena, a właściwie Chaja, Rubinstein (1872-1965) pochodziła z polskiej rodziny żydowskiej. Dorastała w Podgórzu, wówczas pod Krakowem, obecnie jego dzielnicy. W latach 90. XIX wieku zaczęła podróżować. Dotarła do Australii, gdzie zmieniła imię na Helena i zaczęła produkować kremy według receptury swojej matki. Ich sprzedaż zaczęła w małym butiku w Melbourne. Doświadczenia nabrała dużo wcześniej pomagając w sklepiku swojego ojca. Przed I wojną światową miała już swoje sklepy w Londynie i Paryżu, znana była także w Nowym Jorku. Nieustannie rozwijała swoją wiedzę w zakresie kosmetologii otaczając się lekarzami, dermatologami i chirurgami estetycznymi. Jako założycielka firmy Helena Rubinstein Incorporated, stała się jedną z najbogatszych kobiet na świecie. Jej biznes odniósł ogromny sukces, a później wykorzystała zgromadzoną fortunę do wspierania instytucji charytatywnych w zakresie edukacji, sztuki i zdrowia.
Nazywana przez Jeana Cocteau Cesarzową Piękna była także zapaloną kolekcjonerką dzieł sztuki, doceniającą zwłaszcza ówczesnych awangardowych artystów Montparnasse. Kolekcjonowała obrazy Pabla Picassa, Amadea Modiglianiego i Raoula Dufy'ego. Sama też do nich chętnie pozowała, została uwieczniona na 27 portretach na płótnie. Jej kolekcje wypożyczano do muzeów. Zbierała też afrykańskie maski, porcelanę i domki dla lalek. Doceniała kreatorów mody, chodziła w projektach między innymi Coco Chanel, Cristobala Balenciagi (w sukni jego projektu występuje na swoim najsłynniejszym portrecie z 1957 roku, autorstwa Grahama Sutherlanda), Christiana Diora i Yvesa Saint Laurenta.
Zatrudniony przez nią do stworzenia paryskiego mieszkania Bruno Elkouken (1893-1968), noszący wcześniej imię Bronisław, to architekt polskiego pochodzenia urodzony w rodzinie zasymilowanych Żydów w Zagłębiu Dąbrowskim. Ukończył studia w Szwajcarskim Federalnym Instytucie Technologii w Zurychu, następnie wrócił do ojczyzny, gdzie między innymi projektował warszawskie osiedle Rakowiec. Pod koniec lat 20. XX wieku wyemigrował do Niemiec, a następnie przez Włochy do Francji, gdzie nostryfikował dyplom i uzupełniał wiedzę na studiach, jednocześnie tworząc koncepcje nowych budynków stawianych przy głównych arteriach Paryża. Zanim wyjechał do Stanów Zjednoczonych, zaciągnął się do wojska, a następnie osiadł w Dunkierce angażując się w odbudowę miasta po wojnie, stworzył swoje trzy sztandarowe realizacje w stolicy Francji pod adresami: 138 Rue du Théâtre (1931), 146 Boulevard du Montparnasse (1932) oraz 216 Boulevard Raspail (1932), gdzie zamieszkała Helena Rubinstein.
