O tym jak szybko zmienia się świat. Ameryka z nowym prezydentem. Chiny z własnymi rozwiązaniami AI. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej.
Wyjaśniamy, inspirujemy, analizujemy
Aktualizacja: 07.02.2025 09:10 Publikacja: 04.10.2023 12:05
Próba generalna spektaklu "Matki. Pieśń na czas wojny".
Foto: Bartek Warzecha
Od 2009 r. stworzony przez panią Chór Kobiet, zapowiedział rosnące znaczenie kobiet w polskim teatrze, przemilczane tematy. Jaki impuls zdecydował o tym, że teraz oddaje pani głos kobietom ukraińskim i białoruskim?
Oczywiście impulsem była inwazja Rosji na Ukrainę w całej jej brutalności, a w konsekwencji również widmo kolejnej wojny w Europie. Mój teatr chórowy zawsze jest bezpośrednią reakcją na to, co najbrutalniejsze w rzeczywistości, na sytuację społeczno-polityczną. Zawsze chór pojawiał się w miejscach największego politycznego konfliktu, w miejscach zapalnych, Tak było w przypadku “Konstytucji na chor Polaków” w Nowym Teatrze, “Grundsetz” w Berlinie, “Jedem das seine” w Monachium, czy – bezpośrednio po objęciu przez PiS władzy i pierwszych atakach mowy nienawiści skierowanej we wszystko, co “obce” – w przypadku “Hymnu do miłości” w Teatrze Polskim w Poznaniu.
Shakira otrzymała nagrodę z rąk Jennifer Lopez. Taylor Swift wręczyła statuetkę Beyoncé, a Queen Latifah – Alicii Keys. Choć nie zabrakło zaskoczeń, 67. ceremonia rozdania nagród Grammy po raz kolejny potwierdziła dominację kobiet na rynku muzycznym.
Dlatego nie warto liczyć na to, że „na pewno nic się nie stanie” albo „jakoś tam będzie”
Niemal cztery dekady po występie w „Blue Velvet” Davida Lyncha, Isabella Rossellini doczekała się pierwszej nominacji do Oscara. Jak reaguje na sukces, który zapewniła jej rola charyzmatycznej siostry Agnes w thrillerze „Konklawe”?
Blisko 170 prac ponad 100 polskich artystek i artystów tworzących w Polsce w ciągu ostatnich pięciu dekad. W Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie do 2 lutego trwa wystawa „Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej”. Rozmawiamy o niej z członkiniami kolektywu kuratorskiego SemFem Dorotą Walentynowicz, Anką Leśniak i Karoliną Majewską-Güde.
W Muzeum Sztuki Cykladzkiej w Atenach otworzyła się niedawno duża wystawa, której głównymi bohaterkami są kobiety żyjące na archipelagu Cyklad. Wśród eksponatów znajdują się dzieła sztuki i inne przedmioty opowiadające o rozmaitych aspektach życia kobiet funkcjonujących w kolebce greckiej i europejskiej cywilizacji.
W odświeżonym po 51 latach teledysku Eltona Johna oryginalne kadry przeplatają się z nowymi ujęciami. Są wprawdzie bliźniaczo podobne, ale w wokalista nie pojawia się w nagraniu osobiście. Zastąpiła go znana brytyjska modelka. Udana metamorfoza?
Ministra kultury Hanna Wróblewska powierzyła funkcję dyrektora Teatru Narodowego w Warszawie Janowi Klacie. W głosowaniu 27 stycznia otrzymał trzy głosy, Michał Kotański zaś dwa. O powołaniu decydowała ministra.
Ministra Hanna Wróblewska, po poniedziałkowych rozmowach z kandydatami, powierzyła funkcję dyrektora Teatru Narodowego w Warszawie Janowi Klacie. W głosowaniu 27 stycznia otrzymał trzy głosy, zaś Michał Kotański dwa. O powołaniu decydowała ministra.
Jak dowiadujemy się z dobrze poinformowanych źródeł, w głosowaniu pięcioosobowego jury konkursu na dyrektora Teatru Narodowego Jan Klata otrzymał trzy głosy, zaś Michał Kotański dwa. Ministra kultury Hanna Wróblewska ma spotkać się z kandydatami 3 lutego.
W poniedziałek 27 stycznia ma się odbyć konkurs na dyrektora Teatru Narodowego. Ministerstwo kultury nie informuje, kto będzie wybierał dyrektora oraz w jakim trybie. W środowisku panuje duże zdziwienie.
Z lubelskiego spektaklu „Czechowicz. 20 i 2” wyłania się kontrast między poetycznością tekstów a banałem życia tytułowego poety. A także wieczny tragizm polskiego losu.
Luk Perceval w 135-minutowym spektaklu „Seks, Hajs i Głód” w Narodowym Starym Teatrze próbuje serwować krem z 20 tomów cyklu Emila Zoli. Widz musi najpierw pokojarzyć postaci. Potem jest deklaratywnie.
Wiele osób kojarzy „Greka Zorbę” z tańcem. Tymczasem historia jest czymś więcej, opowiada o przyjaźni, o odnajdywaniu radości w trudnych momentach. Ten filmowy klasyk zawsze robi na mnie wielkie wrażenie.
Panopticum to fenomen. Nie propaguje żadnej ideologii, z nikim nie walczy, opowiada ciekawe historie, lubi groteskę, ale i piękne teksty poetyckie o miłości. Jest „dobrym miejscem”.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
