Urodzona 10 lutego 1937 roku w Black Mountain w Karolinie Północnej Flack dorastała w domu wypełnionym muzyką – jej matka była organistką, a ojciec samoukiem jazzowym. Od najmłodszych lat przejawiała niezwykły talent pianistyczny, co zaowocowało stypendium na prestiżowym Howard University. Rozpoczęła tam studia muzyczne w wieku zaledwie 15 lat. Początkowo marzyła o karierze pianistki koncertowej. Uwielbiała muzykę klasyczną, szczególnie twórczość Schumanna, Bacha i Chopina.
Po ukończeniu studiów Flack pracowała jako nauczycielka muzyki, a jednocześnie występowała w klubach jazzowych w Waszyngtonie. Występy te przyciągnęły uwagę pianisty Lesa McCanna, który pomógł jej podpisać kontrakt z Atlantic Records. Ddebiutancki album „First Take” początkowo nie odniósł spektakularnego sukcesu, ale wszystko zmieniło się, gdy w 1971 roku Clint Eastwood użył jej utworu „The First Time Ever I Saw Your Face” w filmie „Zagraj dla mnie Misty”. Piosenka stała się hitem i przyniosła jej pierwszą nagrodę Grammy.
Czytaj więcej
Zdaniem Ariany Grande studia filmowe mają obowiązek zapewnić młodym artystom opiekę psychologiczną i regularne spotkania z terapeutą. Uważa, że nie powinno to podlegać negocjacjom. Jak wokalistka i aktorka uzasadnia ten postulat?
Roberta Flack – lata świetności i wpływ na muzykę
W kolejnych latach Flack ugruntowała swoją pozycję na scenie muzycznej. W 1973 roku wydała przebój „Killing Me Softly With His Song”, który również zdobył Grammy i zapisał się w historii muzyki popularnej. Artystka była pierwszą w historii, która zdobyła nagrodę za „Nagranie Roku” dwa lata z rzędu. Jej subtelny, ale jednocześnie pełen emocji styl sprawił, że stała się wielką gwiazdą.
Flack współpracowała z wieloma wybitnymi artystami, w tym Donnym Hathawayem, Peabo Brysonem i Maxi Priestem. Jej duety z Hathawayem, takie jak „Where Is The Love” i „The Closer I Get to You”, stały się ponadczasowymi klasykami. W latach 80. kontynuowała karierę, nagrywając m.in. „Tonight, I Celebrate My Love” z Peabo Brysonem oraz „Set the Night to Music” z Maxi Priestem. Chociaż jej największe sukcesy przypadają na lata 70., to na długie lata pozostała inspiracją dla innych artystów. Zespół Fugees w 1996 roku nagrał własną wersję "Killing Me Softly", która ponownie stała się międzynarodowym hitem. Flack do końca swojego życia była aktywna zawodowo. Nagrała m.in. album z coverami The Beatles "Let It Be Roberta" i działała na rzecz edukacji muzycznej.
