Gdy śledząca najnowsze trendy w modzie i mediach społecznościowych serialowa Emily Cooper na komputerze swojej szefowej testuje wraz z nią aplikację do zmiany twarzy w głowę kota, dobra zabawa trwa zaledwie przez kilka minut. Podczas rozmowy z klientem, gdy spanikowana Madeline nie potrafi przywrócić oryginalnych ustawień i z przedstawicielami managementu topowych firm modowych na świecie omawia kwestie budżetu mrugając do nich kocimi rzęsami i wymachując pluszowymi łapami, powodów do śmiechu jest już mniej. Skonsternowani rozmówcy w milczeniu przypatrują się dojrzałej kobiecie zagubionej w świecie nowoczesnych technologii, zaklętej w głowie gigantycznego zwierzaka, umiejętnie maskującego jej nabierającą najróżniejsze barwy twarz. Zabawna dla widzów serialu „Emily w Paryżu” sytuacja – w różnych odsłonach – może stać się udziałem niejednej osoby wykonującej biurowe obowiązki w zaciszu własnego domu i uczestniczącej w spotkaniach video z klientem, przełożonym czy współpracownikami.
Z jakimi zmianami, oprócz oczywistych niedogodności wynikających z zawodnych rozwiązań technologicznych, długotrwała praca zdalna wiąże się dla kobiet, wykonujących swoje obowiązki zawodowe poza biurem? Sprawdziły to trzy redaktorki „Harvard Business Review” – Natalia Emanuel, Emma Harrington i Amanda Pallais – próbujące ustalić, w jakim stopniu praca zdalna rzutuje na rozwój zawodowy kobiet w zależności o etapu kariery, na jakim obecnie się znajdują. Jakie wnioski przedstawiły autorki badania i na jakiej podstawie dokonały obserwacji?
Czytaj więcej
Carewashing to powszechna metoda działania firm, które wymuszają na pracownikach nadmierne zaanga...
Dobrodziejstwo mentoringu
Wprawdzie wymuszona pandemią Covid-19 praca zdalna ułatwiła wielu kobietom szybki powrót do pracy po porodzie lub godzenie obowiązków zawodowych z domowymi w przypadku, gdy inni członkowie rodziny wymagali opieki, ale jednak taka forma zatrudnienia nie zawsze bywa korzystna dla pań, które dopiero rozpoczynają swoją karierę zawodową. Na podstawie badania przeprowadzonego wśród 1055 kobiet wykonujących zawody w obszarze inżynierii oprogramowania (software engineers) odnotowano, że praca zdalna w różny sposób wpływa na przebieg kariery zawodowej uczestniczek, co ma też związek z ich biurowymi standardami sprzed pandemii.
Osoby, których biurka jeszcze przed marcem 2020 roku były zlokalizowane blisko kolegów z zespołu i przełożonych lub w tak zwanym open space, korzystały na co dzień ze wsparcia współpracowników i dobrodziejstwa mentoringu, bez potrzeby organizowania osobnych spotkań temu poświęconych. 40 proc. badanych kobiet zadeklarowało, że właśnie tego aspektu pracy w tradycyjnym modelu brakuje im najbardziej podczas wykonywania obowiązków w trybie zdalnym. Współdzielenie przestrzeni biurowej pozwoliło nie tylko na bieżące konsultowanie wątpliwych kwestii, ale też na omawianie ich w szerszym gronie i zyskiwanie tym sposobem dalszych inspiracji do opracowania projektu lub rozwijania go w różnych kierunkach.