Marieta Żukowska: W czasach tanich, szybkich treści, ratunkiem są filmy nie do końca łatwe

Marieta podkreśla, że udział w tym projekcie był dla niej niezwykle ważny – stanowił bowiem nie tylko wyzwanie artystyczne, ale stał się swego rodzaju terapią, pozwolił uporać się ze stratą, której przez lata nie umiała zaakceptować. 

– Życie jest przewrotne: radosne i bolesne, takie słodko-gorzkie. Kiedy urodziłam córkę, zmarł mój tata. To we mnie zrodziło bunt wobec życia. Jak to możliwe, pytałam samą siebie? Przecież na reklamach wczesne macierzyństwo wygląda zupełnie inaczej, jak największe szczęście, prawda? A tu taki los postawił przede mną takie trudne zadanie. Pamiętam, że gdy jechałam na pogrzeb, to postanowiłam być kobietą silną, chciałam wyglądać najpiękniej, nie rozpłakać się i dumnie, z godnością dźwigać bieg losu. Zamroziłam się w porcelanową lalkę. Założyłam obcasy, pomalowałam usta czerwoną szminką. Dzisiaj sobie myślę, że to był absurd. Niby pożegnałam mojego tatę, ale tak naprawdę, w sercu, w ogóle go nie pożegnałam. Zablokowałam emocje. Nie było we mnie zgody na nie, nie miałam czasu, trzymałam wtedy w końcu przy piersi miesięczną dziewczynkę, na której musiałam się skupić. Jak pojawiła się rola w filmie „Próba Łuku”, to wiedziałam, że przyszła w odpowiednim momencie, czyli 10 lat po tym, jak tata odszedł. Główna bohaterka też miała się zmierzyć ze swoją traumą, choć inną od mojej – mówi artystka.