Interesowała się modą odkąd jako 13-latkę babcia zabrała ją na pokaz Balenciagi, ale projektantką została dopiero w wieku 42 lat. Od razu zyskała międzynarodową sławę. Jej suknie ślubne nosiły koronowane głowy, a największą popularność przyniosła Jacqueline Onassis, którą Herrera ubierała przez dwanaście lat.
„Elegancji nie definiuje wyłącznie to, co nosisz. Ważne jest to, jak się zachowujesz, jak mówisz, co czytasz”
María Carolina Josefina Pacanins y Niño urodziła się w zamożnej wenezuelskiej rodzinie w 1939 roku. Jej ojciec był lotnikiem i gubernatorem Caracas. Miała dwie siostry. U matki podziwiała jej piękne ubrania. Uczyła się francuskiego i angielskiego od pochodzącej z Węgier guwernantki. Jeździła konno, zajmowała się psami i grała w tenisa. Kiedy była dzieckiem, pierwszy raz zobaczyła Nowy Jork. Często uczestniczyła w przyjęciach i innych galach, w tym pokazach mody. „Pierwszą rzeczą, jaką zaprojektowałam, była czarna sukienka, uszyta dla siebie, gdy miałam 14 lub 15 lat. Chciałam być wampirem, odkąd zaczęłam oglądać filmy z lat 30. i 40. z Marlene Dietrich i Gretą Garbo, w których nosiły woalki i kapelusze oraz trzymały w dłoniach cygaretki. Moi rodzice nigdy nie pozwolili mi założyć tej sukienki” – wspomina cytowana przez „Interview Magazine”.
W wieku osiemnastu lat wyszła za mąż za Guillermo Behrensa Tello i urodziła dwie córki, Mercedes i Anę Luisę. Po rozwodzie w 1969 roku poślubiła arystokratę Reinaldo Herrerę, redaktora naczelnego magazynu „Vanity Fair”, z którym również ma dwie córki: Carolinę Adrianę, która teraz pomaga jej w prowadzeniu interesów związanych z perfumami, oraz Patricię Cristinę. Każda z nich ma troje dzieci, co czyni z Caroliny Herrery niezwykle szczęśliwą babcię i prababcię.
Szybko doceniono jej styl. W latach 60. XX wieku pracowała w butiku Emilio Pucci w Caracas i stała się ambasadorką tej marki. W 1971 roku po raz pierwszy znalazła się na liście najlepiej ubranych kobiet świata. Dekadę później stworzyła swoją pierwszą kolekcję i otworzyła sklep własnej marki w Nowym Jorku, do którego wcześniej przeniosła się wraz z rodziną ze względu na zobowiązania zawodowe małżonka. Tam poznała nowojorską socjetę i jej potrzeby. „Inspiracji nie biorę z książek ani obrazów. Czerpię ją od kobiet, które spotykam” - mówiła.
Matką chrzestną jej sukcesu jest była dziennikarka modowa amerykańskich wydań „Harper's Bazaar” i „Vogue” Diana Vreeland, która przekonała ją do pokazania swoich projektów publiczności. Pokaz w Metropolitan Club w 1981 roku został przyjęty z wielkim entuzjazmem, co otworzyło Herrerze drzwi do wielkiej mody. Wśród gości pojawili się między innymi Andy Warhol i Bianca Jagger. Ze wsparciem inwestora, magnata branży wydawniczej Armando de Armasa, założyła firmę Carolina Herrera Ltd., która szybko stała się wzorem luksusu i ekskluzywności. Początkowo projektowała suknie balowe, garsonki i damskie koszule. Pięć lat po debiucie postanowiła trafić do szerszego grona odbiorców, tworząc linię CH Collections, w której znalazły się nieco tańsze ubrania, na które więcej osób mogło sobie pozwolić. W tym samym czasie dostała zlecenie na zaprojektowanie sukni ślubnej Caroline Kennedy, córki zamordowanego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Od tamtej pory panny młode chętnie pojawiają się na ślubnym kobiercu w jej projektach.
