Niepokojący wzrost luki płacowej w USA. Co się dzieje?

Widzowie popularnego serialu prawniczego „W garniturach” niejednokrotnie mieli okazję przekonać się, że charyzmatyczna sekretarka Donna Paulsen była filarem kancelarii, w pierwszych sezonach show znanej pod nazwą Pearson Hardman. Wprawdzie to bezkompromisowy i przyzwyczajony do zawodowych sukcesów prawnik Harvey Specter bezbłędnie finalizował najbardziej skomplikowane sprawy na sali sądowej, jednak bez wsparcia ze strony perfekcyjnie zorganizowanej, przewidującej i zapobiegającej każdemu jego potknięciu Donny, takie wyniki byłyby niemożliwe do osiągnięcia.

Choć w kolejnych odsłonach serialu Donna wywalczyła sobie zasłużony awans na stanowisko COO (Chief Operating Officer), to nadal, mimo niezaprzeczalnego wkładu w działalność i powodzenie firmy, jej zarobki stanowiły zaledwie ułamek tych, które za swoją pracę otrzymywał Harvey Specter. Jak się okazuje, dysproporcja ta miała również przełożenie na wypłaty aktorów wcielających się we wspomniane role. O ile Sarah Rafferty w pierwszych czterech sezonach serialu zarabiała 35 tys. dol. za odcinek, pracę jej kolegi z planu, Gabriela Machta, wyceniono na 60 tys. dol. za odcinek w analogicznym okresie. Wysoka oglądalność i sympatia wśród widzów pozwoliły wprawdzie na zwiększenie gaży aktorów, co jednak prowadziło do jeszcze większego rozdźwięku w wysokości wynagrodzeń: między 60 tys. dol. w przypadku Rafferty a 150 tys. dol. przeznaczanych na honorarium odtwórcy roli Harvey’a Spectera.

Przytoczony przykład prezentuje wprawdzie dysproporcje między zarobkami kobiet i mężczyzn w przemyśle filmowym, jednak zjawisko to jest zauważalne również w innych branżach, w których na porównywalnych stanowiskach i przy zbliżonym stażu pracy mężczyźni otrzymują wyższe wynagrodzenie od swoich koleżanek. Badanie przeprowadzone przez amerykańską agencję federalną Census Bureau zajmującą się prowadzeniem spisu ludności oraz statystyk dla zobrazowania istotnych zjawisk społecznych, potwierdza tę niepokojącą tendencję. Według danych opublikowanych przez instytucję we wrześniu bieżącego roku, luka płacowa między kobietami a mężczyznami znajduje się obecnie na najwyższym poziomie od 2016 r., a czynniki wpływające na ten stan rzeczy mają związek z coraz częściej nakładanym na pracowników obowiązkiem powrotu do biur, określanym skrótem RTO (Return To Office).

Czytaj więcej

Biznes i prawo

Jak umiejętności miękkie decydują dziś o możliwości awansu? Zbadano to

Umiejętności miękkie mają obecnie większe znaczenie w procesie rekrutacji niż kiedykolwiek wcześn...

Luka płacowa między kobietami a mężczyznami. Po raz pierwszy od 1966 r. pogłębia się dwa lata z rzędu

Jak można przeczytać w podsumowaniu raportu, bazującym na danych z amerykańskich firm w 2024 r., na każdego zarobionego przez mężczyznę dolara przypada 80,9 centa wypłacanych kobiecie. Jest to niższa kwota w porównaniu z danymi sprzed dwóch lat, gdy w analogicznym zestawieniu kobiecie przypadało średnio 82,7 centa na każdego dolara zarobionego przez mężczyznę. W 2022 r. dysproporcja ta kształtowała się na poziomie 1 dolara dla pracownika płci męskiej kontra 84 centy dla kobiety. Autorzy badania odnotowali, że po raz pierwszy od 1966 r. luka płacowa między przedstawicielami obojga płci uległa pogłębieniu dwa lata z rzędu. Jednocześnie jest to największy rozdźwięk w zarobkach między kobietami a mężczyznami od 2016 r..

Jedną z kolejnych niepokojących obserwacji podanych w cytowanym badaniu jest wzrost zarobków mężczyzn o 3,7 proc. w latach 2023-2024 przy jednoczesnym utrzymaniu płac kobiet na niezmiennym poziomie w analogicznym okresie. – Najnowsze dane Census Bureau pokazują, że nawet przy tak korzystnych warunkach gospodarczych, z jakimi mieliśmy do czynienia w 2024 r., kobiety wciąż odczuwają dysproporcję w zarobkach w porównaniu z pracownikami płci męskiej. Po raz kolejny wzrost wynagrodzeń dla mężczyzn przewyższył wynik odnotowywany wśród kobiet, pogłębiając lukę płacową między nimi drugi rok z rzędu. To dowód na to, że postęp gospodarczy nie przekłada się automatycznie na równość szans dla kobiet. Ta historyczna zmiana odzwierciedla bariery strukturalne, takie jak trudności w dostępie do opieki zdrowotnej czy ograniczony dostęp do lepiej płatnych stanowisk, które nadal hamują rozwój kobiet, zwłaszcza tych pracujących w niepełnym wymiarze godzin lub za niższe wynagrodzenie. Te liczby to nie tylko statystyki, lecz tysiące dolarów mniej rocznie na utrzymanie kobiet i ich rodzin – tak wyniki raportu skomentowano na stronie internetowej Institute for Women’s Policy Research, niezależnej organizacji non-profit prowadzącej działalność badawczą w zakresie zdrowia, dobrobytu ekonomicznego i społecznego kobiet w poszczególnych stanach USA.

Czytaj więcej

Biznes

Zmiana ścieżki zawodowej to nie chwilowy trend. „Fundament nowego ładu pracy”

Reskilling – modyfikacja ścieżki zawodowej, często wymuszana przez zmieniające się warunki w dane...

Luka płacowa między kobietami a mężczyznami a konieczność powrotu do biur w pełnym wymiarze godzin

Wśród powodów, dla których dysproporcje w zarobkach między kobietami a mężczyznami pogłębiły się w minionych latach, analitycy podają między innymi konieczność powrotu do biur w pełnym wymiarze godzin, co dla kobiet stanowi wyzwanie w postaci próby godzenia obowiązków opiekuńczych wobec dzieci lub starszych członków rodziny z dopilnowaniem powinności zawodowych z dala od domu. Trudności logistyczne z tym związane skłaniają kobiety do zgody na obejmowanie mniej płatnych stanowisk w strukturze firmy, zatrudnienie w niepełnym wymiarze godzin lub nawet zmianę branży na taką, w której pracodawca akceptuje elastyczny lub hybrydowy tryb pracy. Tendencję tę potwierdzają wyniki raportu sporządzonego przez naukowców z Uniwersytetu Pittsburskiego na podstawie danych z 54 wiodących firm technologicznych w Stanach Zjednoczonych. Przeanalizowano informacje dostarczone przez ponad 3 mln pracowników reprezentujących te instytucje i skonfrontowanych z koniecznością częściowego lub stałego powrotu do biur w latach 2020-2024. Zaobserwowano, że w wyniku wprowadzenia nakazu pracy w trybie stacjonarnym kobiety trzy razy częściej odchodzą lub tracą swoje stanowiska w porównaniu z mężczyznami – Zgoda na mniej płatne stanowisko, pracę w niepełnym wymiarze godzin lub nawet całkowitą zmianę branży, to w większości domena kobiet. Takie zmiany wiążą się z ogromnym poświęceniem z ich strony – podsumowuje w rozmowie z „The Washington Post” kierujący badaniami Mark Ma, profesor Uniwersytetu Pittsburskiego specjalizujący się w tematyce zarządzania biznesem.

Tendencja do przywrócenia warunków pracy sprzed pandemii Covid-19 staje się coraz bardziej powszechna wśród amerykańskich pracodawców, o czym świadczą dane przedstawione w raporcie „Flex Report Q3 2025. Hybrid and Remote Work by the Numbers”. Na podstawie danych zgromadzonych z 9 tys. firm ustalono, że wymagany wymiar godzin spędzanych w biurach tygodniowo wzrósł o 12 proc. między początkiem 2024 a pierwszym kwartałem 2025 r..

Firmy zatrudniające poniżej 500 pracowników nadal w zdecydowanej większości przyzwalają na hybrydowy tryb pracy – taki trend odnotowano w 67 proc. przedsiębiorstw poddanych badaniu. Jednocześnie 16 proc. deklaruje ustrukturyzowany model biznesowy, a 17 proc. pracę stacjonarną w pełnym wymiarze godzin. Tymczasem odwrotną tendencję zaobserwowano w przypadku przedsiębiorstw zatrudniających powyżej 25 tys. pracowników, gdzie odsetek pracodawców przyzwalających na elastyczny tryb pracy wynosi zaledwie 4 proc., poziom ustrukturyzowanej pracy hybrydowej wynosi 68 proc., a obowiązkowy powrót do biur odnotowuje się u 29 proc. firm. Ten ostatni wskaźnik wzrósł niemal dwukrotnie w porównaniu z danymi z 2023 r..